Stacje robocze do renderowania 3D
W branży wizualizacji 3D można podzielić popularne programy i silniki renderujące na dwie główne kategorie:
Renderery CPU (procesorowe) - cała (lub prawie cała) praca renderowania odbywa się na procesorze.
Renderery GPU (karty graficzne) - renderowanie jest akcelerowane lub w pełni wykonywane na karcie graficznej.
Renderery i oprogramowanie bazujące głównie na CPU
(wysokie zapotrzebowanie na liczbę rdzeni procesora, często lepsze dla fotorealistycznych, ciężkich scen)
V-Ray (CPU mode) - Chaos Group; tryb CPU jest wciąż bardzo popularny w architekturze.
Corona Renderer - całkowicie CPU (na razie brak pełnego wsparcia GPU).
Arnold (CPU mode) - w wielu studiach filmowych używany głównie w trybie procesorowym.
Maxwell Render - historycznie oparty w 100% na CPU.
Mental Ray - już niewspierany, ale wcześniej typowy CPU renderer
Final Render (CPU) - starsze wersje głównie CPU.
Renderery i oprogramowanie bazujące głównie na GPU
(maksymalne wykorzystanie mocy karty graficznej, dużo szybsze podglądy i finalne rendery)
Octane Render - jeden z pierwszych czysto GPU rendererów (CUDA - wymaga kart NVIDIA).
Redshift GPU - bardzo szybki, wspiera zarówno NVIDIA jak i (od niedawna) AMD.
V-Ray GPU - tryb GPU (CUDA/RTX) równoległy do CPU.
Arnold GPU - tryb GPU dla NVIDIA RTX.
Blender Cycles (GPU mode) - OpenCL / CUDA / OptiX (zależnie od karty).
KeyShot GPU Mode - nowsze wersje mają tryb oparty na RTX.
Unreal Engine, Unity - w przypadku wizualizacji w czasie rzeczywistym cała grafika idzie przez GPU.
Lumion - bazuje prawie w 100% na mocy karty graficznej (GPU).
D5 Render - wymaga kart NVIDIA RTX (dla pełnych efektów ray tracingu).
Programy hybrydowe CPU i GPU
(mogą przełączać tryb lub mieszać obliczenia)
V-Ray - ma dwa tryby: CPU i GPU.
Arnold - CPU oraz GPU (RTX).
Blender Cycles - CPU i GPU mogą być używane jednocześnie.
LuxCoreRender - obsługuje oba tryby.
